Guido Righetti (1875 - 1958)

Guido Righetti werd op 29 september 1875 in Milaan geboren. Via zijn moeder behoorde Guido Righetti tot de hoge burgerij van Noord-Italië, die al vroeg het idee van de Italiaanse eenheid heeft gedragen. Als jongeman bezocht hij de Casa Ricordi, een beroemde muziekuitgeverij, waar hij zich ongetwijfeld in kunst- en literaire kringen vermengde met schilders, dichters en muzikanten.

Na de klassieke studies ontwikkelde Righetti een interesse in tekenen, en het waren dieren die het middelpunt van zijn oeuvre werden. Hij observeerde zijn onderwerpen in het dagelijks leven, zowel in de dierentuin van Milaan als in het Natuurhistorisch Museum. Dankzij zijn fortuin kon hij zich volledig wijden aan zijn passie voor de beeldhouwkunst van dieren. Op advies van prins Paul Troubetzkoy, een vriend van de familie en een succesvolle beeldhouwer die in die tijd les gaf aan de Academia Brera, wiens invloed hij een tijd lang heeft ondergaan, vond hij al snel zijn eigen stijl. Righetti werkte in klei, was en plastiline, waarbij hij vaak de dieren rond zijn familiehuis in San Salvatore afbeeldde. Zijn zeer vloeiende toets, die een fluweelachtig aspect aan het oppervlak van zijn bronzen beelden geeft, maakt het mogelijk om te spreken van impressionisme in zijn beeldhouwkunst. Hij weet ook persoonlijkheid en expressie te geven aan elk van zijn modellen. Na verloop van tijd verhuisde hij naar San Salvatore, het landhuis van zijn familie, op de kale hellingen van de berg Erba. Het huis was ooit een kapucijnerklooster.

Hij werd erg populair tijdens het interbellum, toen de Italiaanse regering en vooral de stad Milaan hem opdroeg om parken, fonteinen en baden te versieren. Hij nam echter op geen enkele manier deel aan de verheerlijking van het regime. Hij leefde in afzondering en trok zich terug in de kluizenaarshut van San Salvatore in de Brianza-vallei, die aan zijn familie toebehoorde, waar hij het grootste deel van zijn leven in een vruchtbare eenzaamheid doorbracht. Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog bleek echter rampzalig voor zijn ontluikende carrière. Verschillende van zijn stukken werden vernietigd tijdens het bombardement van Milaan in 1943 en andere werden uit musea verwijderd omwille van het brons. Veel van zijn werken werden gesmolten om het metaal te herbruiken voor de oorlogsinspanning.

Door de oorlog geruïneerd, werd hij in 1950 gedwongen zijn kluizenaarshut te verlaten en terug te keren naar Milaan. Door het slechte economische en politieke klimaat kreeg hij geen opdrachten meer voor monumentale beeldhouwwerken. Van Righetti's naoorlogse productie is weinig bekend, omdat zowel de kunstenaar als zijn beeldhouwkunst in de vergetelheid raakten. Hij stierf in 1958 in Milaan, vergeten en totaal berooid.